Zuidwaarts

Om half acht opstaan begint al te voelen als uitslapen. Na een ontbijt bij dezelfde dame als gisteren vragen we in het hotel waar we een bus naar Ninh Binh kunnen vinden. Daarvoor moeten we weer naar Bai Chay en de hoteldames bellen vlot een taxi. Even een heen- en weertje tussen de dames en de chauffeur, waarvan wij vooral het woord Ninh Binh verstaan. We gaan op pad. Tot onze verrassing zijn we binnen 5 minuten op de plaats van bestemming: een straathoek vlak aan een groot verkeersplein, waar vanaf ook de hoofdwinkelstraat van deze stad begint. Onze chauffeur wijst op de weg links, zegt nog een keer Ninh Binh en neemt afscheid. Vrijwel direct worden we geadopteerd door twee oudere xe om chauffeurs. De xe om is een Vietnamese taxivariant voor één passagier die achterop een brommer wordt vervoerd. Het punt waar wij staan blijkt het op- en uitstappunt te zijn voor alle lange afstandsbussen. Al snel weten we het onderscheid te maken tussen stadsbussen en overige bussen. Elke bus stopt even, het hulpje gooit de deur open en roept de bestemming. Wanneer wij  voorop al de voor ons verkeerde bestemming hebben zien staan en nee knikken, vraagt de hulp waar we dan heen moeten. Onze xe om rijders staan ons bij en knikken meestal al nee voordat de bus ook maar in de buurt van de wegkant rijdt. Binnen een uur is het raak en stappen we in een middelgrote bus die schijnbaar helemaal naar Ninh Binh rijdt. En dat doet hij dan ook echt. We hebben prima stoelen, alleen zijn die van Wim en mij bovenop de wielen. Dat levert veel gehobbel op. Onderweg zijn er nogal wat bruggen en de verbindingsnaden tussen het gewone wegdek en het eerste (of laatste) brugdeel veroorzaken enorme schokken. De klappen zijn goed op te vangen als je de brug aan ziet komen. En dat gebeurt gelukkig bijna altijd.
Bijna een uur sneller dan gedacht rijden we de drukke stad Ninh Binh binnen. En het gaat net weer regenen. Uit de bus gestapt even schuilen onder het afdak van een chique bankgebouw terwijl Wim de taxirit regelt voor het laatste stuk reis van vandaag naar het dorpje Tam Coc. Even wat drinken in een restaurantje na aankomst in Tam Coc en dan gaan Wim en ik een hotelkamer zoeken. Dat gaat makkelijker dan we dachten. Ook hier lijkt de meeste drukte zich in het weekend af te spelen. Op wat verdwaalde westerlingen na geen toerist te bekennen. Aangezien we de lunch op wat biscuitjes en water na hebben overgeslagen,  eten we nu uitvoerig en slapen we tegen tienen diep.