Een zit van elf en een half uur

Het grootste hotel van Van Lam heeft ook een reisbureautje. Van onze collega-reizigers hoorden we niet anders dan dat ze zaken via hun hotel of een toeristenbureau laten regelen, dus vatten we moed. Aan de vriendelijke jonge dame vragen we of ze treinkaartjes voor ons kan regelen voor de lange rit naar het zuiden. Ze belt meteen en komt met een verrassend antwoord: vanwege de Vietnamese zomervakantie zijn de tarieven momenteel heel hoog: 780.000 dong. De slaapbus zou stukken beter zijn, want zo verlies je ook geen dag. Die komt maar op 385.000 dong. Maar de slaapbus hadden we al voor onszelf geschrapt. Marius was immers een dag niet zo lekker en nu weer helemaal opgeknapt. Dan moet je niet net nu een nacht slaap op het spel zetten en maar afwachten of je een paar uur kunt slapen in zo’n bus. Dat van de hoogseizoenprijs geloven we niet helemaal, we bedanken vriendelijk en gaan die dag ‘s middags op onze huurfietsen naar Ninh Binh. Binnen een uur stappen we daar het stationsgebouw uit met vier softseat airco plaatsen à 440.000 dong per stuk. Onze reizen blijven we zelf regelen.

Dus zitten we nu, na een overheerlijk ontbijt, in de trein.

Het meisje van de ontbijttent heeft de stukken pannenkoek die overbleven omdat ze echt machtig waren, ingepakt. Nog een zak erbij met stokbrood met omelet voor Wim en mij. Zakjes Nescafé, theezakjes, instant noedelsoep, koekjes en water zitten ook in de dagrugzak.

Zo komen we de dag goed door: prima plaatsen, genoeg landschap om doorheen te rijden, reisgidsen, leesboek, E-reader, mobieltjes. Geweldig dat je hier in de trein eindeloos kokend water kunt tappen uit kraantjes bij de ingang van ieder treinstel. De trein zit lang niet vol. En om even voor acht uur rollen we het station van Hué binnen. Dit was de hoofdstad van Vietnam tot 1945 en Hué heeft daarom veel interessants te bieden. Maar voor nu nemen we een taxi naar het hotelletje waar ik gisteren avond via booking.com een familiekamer reserveerde. Voor alle zekerheid een mailtje er achteraan dat we pas laat aankomen.

De kamer wacht op ons: een heerlijk ruime kamer, door middel van een wandje in tweeën gedeeld. Het hotel ligt in een smal steegje waarin ieder huis een hotel, restaurant of allebei herbergt. Al snel vinden we de ideale eetplek en maken we onder het genot van frisse vruchtensappen plannen voor morgen.