Reizen door Illusistan

In 1991 reisde ik naar Isfahan. Samen met Rob Cole, de hoofdpersonage van een boeiende roman,  trok ik door het middeleeuwse Europa, dwars door de Balkan naar Perzië. Het boek 'Der Medicus' had mij volledig in zijn ban. Het boek over de jonge Engelsman Cole die een beroemd arts werd aan de medische faculteit van Isfahan. Sinds die dagen wil ik naar dit magisch klinkende oord waar de geneeskunde in de 11e eeuw al ver ontwikkeld was en prachtige tapijten werden geknoopt. Naar deze stad die een van de belangrijkste knooppunten op de Zijderoute vormde. Het regime van het Iran van de jaren na de val van de Shah weerhield me om op reis te gaan. Andere oorden trokken en we reisden door veel Aziatische en Zuid Amerikaanse landen. Tijdens ons bezoek aan het Rode Fort in Delhi in 2016 zagen we de plek waar ooit de Pauwentroon had gestaan. En had ik tot dusver aangenomen dat deze troon van origine Perzisch was, zo weet ik sindsdien beter. Tijdens een strooptocht in het Mogolrijk heeft een van de grondleggers van het Perzische rijk in de 18e eeuw deze zetel geroofd. Ook nu nog is deze zetel en naamgever van het Perzische koninkrijk te bewonderen in Teheran. De Shah is verdreven, maar de zeer strenge kledingvoorschriften inmiddels ook. Het land opent zich voorzichtig. Dit is onze kans.
Zo stond ik een week geleden in de ambassade van Iran, hoofd bedekt met een kleurige sjaal, en vroeg een visum voor Wim en mij aan. Aangezien dit lang niet altijd wordt verstrekt aan individueel reizende westerlingen braken een paar spannende dagen aan. Een vliegticket Teheran - Amsterdam hadden we immers al eind oktober geboekt. Maar nu is de toegangssleutel binnen, in de vorm van een keurig separaat document als inlegvel in onze paspoorten. Gezien de situatie in Turkije, specifiek in het oosten, kozen we voor een alternatieve 'aanvliegroute' naar de hoofdstad. En daarmee komt dan ook het bereizen van een andere droombestemming in vervulling: op 29 maart vliegen we naar Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan. Langs de Zijderoute via Samarkand, Buchara en Khiva willen we van oost naar west trekken. Dan snel Turkmenistan doorkruisen (alternatief voor de nog spannendere route door Afghanistan), om de rondreis door Iran te beginnen in de een na grootste en tevens heilige stad: Mashhad.
De verdere reis is al helemaal uitgestippeld, mogelijke alternatieven uitgezocht, maar niets vastgelegd behalve de vlucht en de eerste overnachting in Tasjkent. Zo voelt het goed. Alle opties open. Goed voorbereid en toch alle ruimte voor andere plekken die op ons pad komen. Moeder Aaltje vertelden we verleden week van onze reisplannen. Ze is aan het overeind krabbelen na een paar maanden ernstig ziek te zijn geweest. 'Jullie gaan dus eindelijk naar Illusistan!', riep ze enthousiast uit. Wat een prachtige verzamelnaam voor al die bijzondere landen in Centraal Azië die we willen bezoeken.