Meer Khiva en nachtje treinen
7 april 2019 - Khiva, Oezbekistan
Een ochtend in Khiva is een cadeautje. Lopen, lopen, lopen. Het is vrijdag en er zijn duidelijk veel Oezbeken op stap. Grote groepen zwerven door de straten, bekijken souvenirs, fotograferen elkaar en genieten van een ijsje. En wij genieten mee. Moeilijk woorden te vinden voor deze sfeer, dus ga ik je daar ook niet mee vermoeien. We kunnen echter iedereen aanraden een reis naar Oezbekistan te maken. Zelfs qua taal kunnen we ons goed redden.
Het restaurantje gisteren was zo'n succes dat we hier lekker gaan lunchen voor de grote treinreis. De eigenaars vinden het duidelijk leuk dat we terugkomen, maar krijgen het even later enorm druk met een grote groep scholieren die uit school neerstrijkt op het terras en kebab spiesjes besteld.
Een taxi brengt ons naar het 20 kilometer verderop gelegen Urgench, waar we nu al geroutineerd inchecken voor de rit terug naar Tashkent. Keurig twee uur voor vertrek. En inderdaad: de trein komt net binnen rollen: zeker 20 treinstellen van robuust Russische makelij. Helaas geen plaatsen in dezelfde coupe. We waren al blij
met de plekjes die we hebben in het zelfde treinstel, twee coupés uit elkaar. Wim ruilt galant zijn plaats met de mijne als in mijn coupé een om drie uur al zeer beschonken man komt zitten. Hij reist met vrouw en moeder die ook goed pittig zijn. Ik mag bij twee bejaarde dames met een dochter van mijn leeftijd zitten. Die zijn ook weer helemaal blij met de ruil. Je zult maar veertien uur met een buitenlandse man je coupe moeten delen ...
Ik word helemaal volgepropt met lekkere hapjes: brood met tomaat door het deeg en we delen samen een bak vol overheerlijk, pittig draadjesvlees met aardappelreepjes. Dan het ene snoepje na het andere. Ook Wim moet ik iets gaan brengen. Maar hij zit al in dezelfde situatie. Met handen en voeten uren praten. Soms de rekenmachine erbij pakkend om leeftijden in de typen. Dan worden alle foto's op mijn tablet gescand. Het meest vallen de kiekjes van mijn haakwerkjes in de smaak. Scoren! Dan lekker slapen op mijn bovenin bed, maar helaas blijven de dames tot in de late uurtjes kletsen. 'Slaap je niet dan rust je toch', zei moeder Aaltje altijd ...
